16. 07.06.2013 – 14.06.2013: Los ultimos dias
Door: Anne-Lieze
Blijf op de hoogte en volg Anne-Lieze
14 Juni 2013 | Argentinië, Córdoba
Vrijdag 7 juni had Gino zijn terugvlucht naar België en ik mijn busrit naar Cordoba. Ik vond het spijtig dat het reizen erop zat, maar was blij mijn vriendjes in Cordoba terug te zien. Ik werd s avonds aan het busstation opgewacht door Fabrice en Jula. Ze wisten het niet van elkaar en voor mij was het ook een verassing . We zijn vervolgens Johanna gaan uithalen en hebben meteen lekkere empanadas gegeten. Het was vrijdag en dus ging Fabrice pokeren, ik ging met de dames nog uit. Agustin en Carlos waren er ook bij. Wat een heerlijke thuiskomst…
De volgende dag ben ik met Johanna gaan wandelen, lekker bijkletsen in het mooie Cordoba. Vervolgens zijn we bij Jula koffie gaan drinken en daar horen natuurlijk koffiekoeken bij. Wat gezellig zo een onderonsje. Alle drie hadden we wel het gevoel dat we ons hele leven zo zouden kunnen spenderen. S avonds zijn we gaan eten in Ukupas. Het restaurant naast Bar Di Luigi, 1 van mijn favoriete restaurants in Cordoba. De laatste dagen spenderen is ook een beetje pijnlijk, die gedachten van niet weten wanneer en “of” je er ooit terug zult zijn. S avonds gingen we, na een bezoekje bij Bar Di Luigi, naar het verjaardagsfeest van Agustine, we waren allen heel moe maar dat bederfde de pret niet.
Zondag, de laatste zondag in Cordoba. Ik heb deze keer extra hard genoten van de kleinkinderen die kwamen eten, wat een patatjes. Na het middagmaal ben ik met Jula en Johanna gaan wandelen, het was een lekker weertje hoewel het er herfst is. Erna heb ik met mijn twee goede vriendjes Loren en David afgesproken. We hebben mate gedronken in het park. Wat een nostalgie… Wat Argentijns… S avonds was ik uitgenodigd bij Jula, ze had typisch Duits gekookt en samen met Johanna, Carina, Fabrice, Agustin, Floris en Mario heeft het mij erg gesmaakt. Deze gezellige avond moest natuurlijk worden afgesloten met een afsluitertje bij Bar Di Luigi.
Maandag ben ik bij net appartement met David en Loren langsgegaan. Was leuk, maar toen kwam het afscheid niet leuk!! Ik ben erna met Jula mijn busticket gaan komen naar Buenos Aires. Van mijn part mochten de bussen dit keer WEL staken. S avonds had Matias mij uitgenodigd bij zijn thuis. Hij heeft heerlijk voor mij gekookt, lekker Argentijns (Melanesa met pure en typisch Argentijnse groentjes). Het was een perfecte avond…
Dinsdag ben ik met David naar het centrum geweest. Ja zondag al afscheid nemen was toch niet zo leuk :( . Ik had apple crumble gemaakt en dat vond hij heel erg lekker. Ook Fabrice en Johanna hebben ervan genoten. Mama Maria vond het ook enorm lekker en zelfs Eugenia, Marcos en zijn kinderen waren komen smullen. Het was weer een klein afscheidsfeestje. Ik ga deze mensen enorm hard missen. S avonds een echt afscheidsetentje met Jula, Johanna, Julietta, Rodrigo (aka Luigi), Fabrice, Floris, Pierre, Agustin en Matias. Het was enorm gezellig en lekker. Afscheid nemen bestaat niet…
Woensdag, de dag van het begin van mijn vertrek. Ik kon maar niet geloven dat ik ging vertrekken. S ochtends heb ik mijn valies gemaakt en in de namiddag ben ik met Johanna en Jula koffie gaan drinken. Om 21.00 uur vertrok miijn bus en ik werd uitgezwaaid door mijn liefste Johanna, Jula en Fabrice. Vol emotie, twijfels en geluk begon ik aan mijn terugtocht die mij 38 uur later zou brengen naar Dusseldorf, helaas zonder valies. Die werd pas 3 dagen later thuis op de Arkstraat geleverd.
Het einde van mijn “big adventure”, het laatste verhaal. Een verhaal dat bestaat uit woorden, maar voor mij uit enorm veel gevoelens en intens geluk.
Wist je dat:
- Ik ben mama Maria, broer Fabrice en de rest van de familie enorm dankbaar. Maria zorgde altijd voor eten, ze was er altijd voor mij, zowel voor geluk als voor verdriet. Ik zal broertje/vriendinnetje Fabrice ook missen. Vooral de momenten in de vroege uurtjes als hij na het uitgaan nog gezellig bij mij op bed kwam zitten om over de avond te vertellen. Ze zullen eeuwig speciaal voor mij blijven. Net zoals de lieve vrienden die ik er heb gemaakt: Johanna, Jula, Carina, Matias, Agustin, Loren, David, Floris en Pierre.
- Deze 5 maanden zijn voorbij gevlogen.
- Ik ben geen enkele keer bestolen geweest.
- Week 1 kon ik geen woord Spaans, momenteel kan ik conversaties voeren.
- Op 14 juni stond er een verassingsfeestje op me te wachten, ik was doodmoe maar was er heel blij om.
De volgende dag ben ik met Johanna gaan wandelen, lekker bijkletsen in het mooie Cordoba. Vervolgens zijn we bij Jula koffie gaan drinken en daar horen natuurlijk koffiekoeken bij. Wat gezellig zo een onderonsje. Alle drie hadden we wel het gevoel dat we ons hele leven zo zouden kunnen spenderen. S avonds zijn we gaan eten in Ukupas. Het restaurant naast Bar Di Luigi, 1 van mijn favoriete restaurants in Cordoba. De laatste dagen spenderen is ook een beetje pijnlijk, die gedachten van niet weten wanneer en “of” je er ooit terug zult zijn. S avonds gingen we, na een bezoekje bij Bar Di Luigi, naar het verjaardagsfeest van Agustine, we waren allen heel moe maar dat bederfde de pret niet.
Zondag, de laatste zondag in Cordoba. Ik heb deze keer extra hard genoten van de kleinkinderen die kwamen eten, wat een patatjes. Na het middagmaal ben ik met Jula en Johanna gaan wandelen, het was een lekker weertje hoewel het er herfst is. Erna heb ik met mijn twee goede vriendjes Loren en David afgesproken. We hebben mate gedronken in het park. Wat een nostalgie… Wat Argentijns… S avonds was ik uitgenodigd bij Jula, ze had typisch Duits gekookt en samen met Johanna, Carina, Fabrice, Agustin, Floris en Mario heeft het mij erg gesmaakt. Deze gezellige avond moest natuurlijk worden afgesloten met een afsluitertje bij Bar Di Luigi.
Maandag ben ik bij net appartement met David en Loren langsgegaan. Was leuk, maar toen kwam het afscheid niet leuk!! Ik ben erna met Jula mijn busticket gaan komen naar Buenos Aires. Van mijn part mochten de bussen dit keer WEL staken. S avonds had Matias mij uitgenodigd bij zijn thuis. Hij heeft heerlijk voor mij gekookt, lekker Argentijns (Melanesa met pure en typisch Argentijnse groentjes). Het was een perfecte avond…
Dinsdag ben ik met David naar het centrum geweest. Ja zondag al afscheid nemen was toch niet zo leuk :( . Ik had apple crumble gemaakt en dat vond hij heel erg lekker. Ook Fabrice en Johanna hebben ervan genoten. Mama Maria vond het ook enorm lekker en zelfs Eugenia, Marcos en zijn kinderen waren komen smullen. Het was weer een klein afscheidsfeestje. Ik ga deze mensen enorm hard missen. S avonds een echt afscheidsetentje met Jula, Johanna, Julietta, Rodrigo (aka Luigi), Fabrice, Floris, Pierre, Agustin en Matias. Het was enorm gezellig en lekker. Afscheid nemen bestaat niet…
Woensdag, de dag van het begin van mijn vertrek. Ik kon maar niet geloven dat ik ging vertrekken. S ochtends heb ik mijn valies gemaakt en in de namiddag ben ik met Johanna en Jula koffie gaan drinken. Om 21.00 uur vertrok miijn bus en ik werd uitgezwaaid door mijn liefste Johanna, Jula en Fabrice. Vol emotie, twijfels en geluk begon ik aan mijn terugtocht die mij 38 uur later zou brengen naar Dusseldorf, helaas zonder valies. Die werd pas 3 dagen later thuis op de Arkstraat geleverd.
Het einde van mijn “big adventure”, het laatste verhaal. Een verhaal dat bestaat uit woorden, maar voor mij uit enorm veel gevoelens en intens geluk.
Wist je dat:
- Ik ben mama Maria, broer Fabrice en de rest van de familie enorm dankbaar. Maria zorgde altijd voor eten, ze was er altijd voor mij, zowel voor geluk als voor verdriet. Ik zal broertje/vriendinnetje Fabrice ook missen. Vooral de momenten in de vroege uurtjes als hij na het uitgaan nog gezellig bij mij op bed kwam zitten om over de avond te vertellen. Ze zullen eeuwig speciaal voor mij blijven. Net zoals de lieve vrienden die ik er heb gemaakt: Johanna, Jula, Carina, Matias, Agustin, Loren, David, Floris en Pierre.
- Deze 5 maanden zijn voorbij gevlogen.
- Ik ben geen enkele keer bestolen geweest.
- Week 1 kon ik geen woord Spaans, momenteel kan ik conversaties voeren.
- Op 14 juni stond er een verassingsfeestje op me te wachten, ik was doodmoe maar was er heel blij om.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
