18.03.2013 – 30.03.2013: Steven op bezoek!

Deze keer zagen mijn dagen er anders uit dan afgelopen weken. Steven kwam aan op woensdag ochtend. Hij is mee naar het werk gegaan en erna was deze chico zo moe dat hij meteen de traditie van de siësta ging uitproberen. Hij was met glans geslaagd met zijn 5 uren slaap. :) S avonds waren we bij Leonardo(Argentijnse jongen) pizza gaan eten. De volgende dag hebben we een bezoekje gebracht aan Carlos Paz, dit stadje was beduidend minder druk dan in de zomer. S avonds heeft Steven kennis gemaakt met anderen “amigos” alsook bar Luigi’s. Vermits deze avond weer eens laat was, hebben we de vrijdag niet veel meer gedaan dan in het park gehangen en ‘ s avonds de bus genomen naar Mendoza.

Zaterdag 23 maart kwamen we aan in Mendoza en nadat we geïnstalleerd waren in ons hostel hadden we afgesproken met Staffan (mijn klasgenootje van in Cordoba). Het was super om hem terug te zien. We zijn met z’n 3 gaan paardrijden in de avond, erna genoten we van een lekkere Argentijnse asado. De volgende dag hadden we afgesproken met een vriend van een vriend van Steven. Deze Argentijnse jongen was gastvrij zoals ze zijn. We zijn samen gaan raften en erna trakteerde hij ons op een asado bij zijn thuis (jajaja, we zijn hier in Argentinië, eh).

Maandag 25 maart om 7 uur s morgens hadden we onze bus naar Chili. We kwamen er aan ietsje na 4 in de namiddag. De busrit en de grensoversteek was goed verlopen. We hebben lekker gegeten in een buurtje dat “Bellavista” heet. De volgende dag hadden we een “free tour” om te stad te verkennen. “Free” is natuurlijk ook relatief, want ze verwachten wel dat je geld geeft. Het was een uitstekende manier om te stad te verkennen en de gids wist telkens leuke weetjes te vertellen. Onze laatste dag in Santiago de Chili hebben we doorgebracht in een wijnerij. Erna hebben we onze laatste Chileense peso gespendeerd in de stad aan de meest nutteloze zaken. ;) S avonds om 21 uur hadden we onze bus richting Cordoba. Steven keek erg uit naar deze (bus) ervaring :).

Donderdag hadden we weer een asoda op het menu staan. Dit keer bij Jula, samen met haar huisgenoot Carlos en zijn vrienden. Na het eten zijn we uit geweest met de fransmannen (Fabrice, Pierre en Floris). Wat een talenbad trouwens… Vrijdag zou Steven normaal vertrekken, maar dit bleek niet mogelijk te zijn. We hebben een hele tijd gespendeerd in een ijsjessalon omdat er wifi was en ijsjes natuurlijk ;) S avonds hebben we “genoten” van een concert dat Jula heeft moeten regelen op haar werk. De avond werd afgesloten met een cerveza en een vino tinto bij Floris thuis.

Zaterdag 30 maart om 13.00 uur heb ik met pijn in mijn hart afscheid moeten nemen van mijn primo. ;) S avonds vertrok ik richting Buenos Aires om mijn ouders, Petra en Jean-Pierre op te halen.

Weetjes:
- Steven ging bijna naar Chili zonder paspoort :).
- 1 euro zijn ongeveer 605 Chileense peso.
- In Chili zijn er gemiddeld 2 aardbevingen per maand.
- Er bestaat daar een drankje met de naam “aardbeving”, ze hebben dit drankje deze naam gegeven omdat je niet goed meer weet waar je staat als je het op hebt. Een variant ervan heet “tsunami”, dit is hetzelfde drankje maar dan krijg je het per 2 liter. Het drankje bestaat uit goedkope witte wijn, fernet en een bol ananasijs.
- Vroeger was er geen koffie in Chili, de eerste persoon die de koffie bracht naar Chili had een leuk idee. Vermits het instantkoffie was, en dus niet erg lekker, bedacht hij een concept: “coffee with legs”. De koffie moest geserveerd worden in koffiebars waar er geen stoelen zijn, dus iedereen moest staand zijn koffie consumeren. Het leuke hieraan was dat het opgediend werd door “kortgerokte” dames. Zij hadden als functie de mensen af te leiden van de vieze smaak van de koffie. Een tweede persoon vond dat dit concept na een tijdje afgezaagd werd en bedacht iets nieuws. In zijn bars zijn er namelijk themadagen. Zo lopen de dames op bepaalde dagen als politie, verpleegster, brandweervrouw, … rond. Een laatste persoon voegde er nog een extraatje aan toe, namelijk de “happy minute”. In deze bars komt de mananger 1 keer per dag binnen, sluit de deuren en dan wordt de “happy minute” afgefloten. De dames gaan naakt op de tafels staan, en doen gedurende 1 minuut een dansje.
- Ik vond het super leuk dat Steven was gekomen!